வீடு

குச்சி வாயில் கொண்டுசெல்லும்
கொக்கின் வண்ணப் பட்சியே
இச்சை கொண்டு நீபறந்தும் 
எங்கெ டுத்துப் போகிறாய்
துச்ச மானிடத் தில்வந்த
தோர் சிறுத்த மானிடா
குச்சிவீ டொன்றாக் கவெண்ணிக்
கோல மீதைக் கொண்டனன்

பச்சை நீள் மரக்கிளைக்குள்
பார்த்துக் கூடு கட்டினால்
உச்சி வானெ ழும்மழைக்கு
ஊற்றும் நீரென் செய்குவாய்
நிச்ச யமென்குஞ் சினுக்கு
நேர்வ தென்றோர் தீதில்லை
அச்ச மோஎமக் கொன்றில்லை
ஆவ தென்னி யற்கையால்

விட்டுப் பேய்மு ழக்கமின்னல்
வீசும் வேகக் காற்றெழில்
தொட்டு யாவும் கீழ்விழுத்தும்
தோன்ற வில்லை யாசொல்லாய்
கட்டி வீடு வைத்திருக்கும்
கார ணத்தில் சொல்கிறேன்
விட்டு வாவுன் கூட்டைநீயும்
வீட்டி னுள்ளே கட்டலாம்

குட்டி யாய்சி றைகளிட்டுக்
கொண்ட தோஉன் இல்லென
பட்டமும் கொடுத் துள்ளேயே
பாதி நாட்க ழிக்கிறீர்
வட்ட மாதிசை பறந்தும்
வாழ்வு கண்டு சொல்கிறேன்
மட்டமாய் உள்வாசல் பூட்டி
வாழும் ஈன வாழ்க்கையாம்

சுட்ட செங்கல் லையடுக்கி
சுற்றி நீயும் கட்டுவாய்
சொந்த மென்ற ரற்றியீது
சொர்க்கமென்று துள்ளுவாய்
பட்டு மாது யர்பெருத்தும்
பார்ப்ப தென்ன வாழ்வினில்
விட்டு நாம் வெளிப்பறக்கும்
வீர வான்சு தந்திரம்

எட்டுமா என்றே நினைத்து
எண்ணிப் பார் இப்பூமியில்
சட்ட மாமிறை வகுத்த
சாத்தி ரங்கள் மீறுவாய்
விட்டு நீநினைத் தவுந்தன்
வேட்கை யெண்ணி ஓடுவாய்
கொட்டும் தேன்சு வைப் பழங்கள்
கொள்ளும் இந்தப் பூமியில்

சுட்டுமா விலங்கு மீனை
சுத்தமின்றி உண்கிறாய்
கட்டியெங்கும் மேனி போர்த்துக்
கள்ள நெஞ்சம் கொண்டனை
துட்டுப் பொன்பணம் மென்றெண்ணித்
துக்கங் கொண்டு காண்கிறாய்
தொட்டு யார்பொருள் கொண்டாலும்
தீண்டிக் கொன்றும் கொள்கிறாய்

வெட்ட வான்வெளிக் குள்நீந்தும்
வித்தை கற்றோம் எம்மிடம்
சுட்ட வெண்மைச் சங்குபோலும்
தூய்மை யுண்டு கண்டுகொள்
நட்டமா யொன்றென் றிங்கில்லை
நாம் இயற்கைத் தோழர்கள்
விட்ட வான் வெளிக்குள்நீந்தி
வாழு மின்பப் பட்சிகள்