தமிழ் மகள் வந்தாள்

சொல்லென நின்றாள் சுவைமிகு சந்தச் சோலையின் மலர்போன்றாள் மெல்லின இடையில் மிகுவல் லினமோ மேவிய தமிழாவாள் வெல்லெனும் இளமை விடியலின் குளுமை விரவிய மதுபோன்றாள் கல்லெனும் பொருளைக் கலைஎனக் காட்டாய் கையுளி கொள்ளென்றாள் தொல்புகழ் தமிழாள் துணையென வந்தாள் தெரிந்திடப் பல புகன்றாள் நில்லெனக் கூறி நிமிரென ஆக்கி நிழல்புதி தென ஈந்தாள் பல்கலை அறியேன் பள்ளியிற் கடையேன் பிரம்மனின் மறதி என்றேன் கொல்லெனச் சிரித்தாள் குறுகுறுப் பார்வை குலவிட விழிகண்டாள் சில்லெனும் காற்று திரிந்திடக் கண்டு தேரது நுழைஎன்றாள் வில்லெனும் புருவ விழிகளைக் காட்டி விரைந்திடு வெனப் பகன்றாள் எல்லையுமற்ற இளமையென் தமிழாள் ஏறிட வைத்தென்னைத் துல்லிய வானில் திரிகிற மேகத் திசையினில் போகவிட்டாள் சல்லெனும் ஓசை சங்கீத ராகம் சற்றெழும் வேளையிலே செல்கின்ற பாதை பொன்னென ஒளிரும் சிறப்பைக் கண்வியந்தேன் புல்லதன் பச்சை பொலிகடல் நீலம் புலர்வான் செந்நிறமும் பல்வகை வண்ணம் பனிநீர் குழைத்தே பார்வையால் தீட்டிவைத்தாள் இல்லமும் வரைந்து இளவெயில் மரங்கள் இடையினில் நீரோடை நல்லிளம் பூக்கள் நாறிடக் கிளர்வும் நகையென முகைஅவிழ சொல்லினைத் தேராய் சுந்தரத் தமிழைச் சுவைபடக் கோர்என்றாள் மெல்லிய உருவம் மிகஅதிவிடியல் மிளிர் ந்திடும் சுடர்போன்றாள் கல்லினைக் கண்டேன் காரிகை உருவம் கல்லினுள் காண்கின்றேன் மெல்லென விடியும் வேளையிலெங்கும் மேவிடும் கலை கண்டேன் சில்லெனும் தென்றல் தழுவிடக் கையில் சிறு கூர் கோலெடுத்தே நெல்மணிக் கதிராய் நிறைவெழக் கீறு நினைவெடு கவிதை யென்றாள் முல்லையும் வண்டும் முன்னெழு பனியும் முழு நிலவின் ஒளியும் தொல்லையில் சூழல் சுதந்திர உணர்வு தோன்றிட வழிசெய்தே நல்லவை கூட்டிநனி தேன் தமிழில் நடையெடு சொல்லென்றாள் வெல்லமென்றாக்க விழை எனக்கூறி விடியலில் ஒளி யானாள் =================